Na een hele zware tweede week begon ik zenuwachtig aan de
derde week. Nóg zenuwachtiger, met als gevolg, hoofdpijn, zere nekspieren en
verkrampte spieren, alles zat “vast”. Erger vond ik dat niet alleen mijn spieren
en lijf zeer deden maar dat ook mijn hart en ziel pijn hadden.
Het eerste gesprek was bij de fysiotherapeut en hij vroeg
hoe het vorige week geweest was. Op mijn antwoord dat ik het héél zwaar had gevonden,
knikte hij en zei verder niets. Toen gebeurde wat ik me niet echt had voorgenomen:
ik begon te huilen. Behoorlijk verkrampt en hij (de fysiotherapeut) zei niks,
deed niks, en ik bleef huilen. Pffffffffffffff……… na een paar minuten zei hij:
het is
ook pittig. Dit is je derde week pas en het zou vreemder zijn als
je er doorheen walste. Ik ben blij dat je lijf zeer doet (aldus de
fysiotherapeut) Nou, gaf ik al hik-snikkend aan: ik niet! Voor ons als artsen
is het een signaal dat het niet goed gaat met je lichaam en daarom ben je hier.
Oké….. de bui zakte af en de ergste spanning trok wat weg.
De tweede sessie was bij de maatschappelijk werker en die
gaf me huiswerk mee.
Daar ben ik niet zo blij mee. Kon ik mij nu na de
donderdagen wat ontspannen en proberen de boel wat los te laten, hetgeen overigens
pas lukte na ruim een dag, geven ze me nu ook nog opdrachten mee. Zodoende
blijf ik in het proces van denken aan en denken over. Confrontatie alom en niet
alleen tijdens de dagen dat ik op moet draven in het revalidatiecentrum. Maar
goed: alles voor het goede doel. Wat is het goede doel trouwens? Ben ik dat?
De psycholoog gooide er ook nog een schep boven op en ik
moest mijn angsten en pijnen benoemen. Daarna gingen we de strategieën opschrijven
die ik nu hanteer met daaropvolgend de vraag of ze werken. Op korte termijn en
op lange termijn. Daar werd ik niet vrolijk van.
Ik gaf aan dat ik bang ben om de controle te verliezen en
niet weet wat dat met mij gaat doen.
Ze gaf me als antwoord: Wij
gaan je leren met controle te bewegen richting het loslaten van je angst
Bij thuiskomst trof ik een hele leuke verrassing. Ik gebruik dit nu als voorbeeld in mijn proces van angsten overwinnen en loslaten en kijken wat er gaat gebeuren.
Kán ik mijn angst overwinnen om in mijn hart te kijken welke spanningen - emoties - angsten er zijn zodat ik dáár mee aan de slag kan gaan?
Ik ga het proberen in de hoop dat het net zoveel vrijheid en blijheid geeft als bij het openen van deze doos.
Ik vind het nu nog heel spannend en ik vraag jullie om hulp en gebed. Ook al ervaar ik Gods nabijheid: makkelijk is het niet.
Kán ik mijn angst overwinnen om in mijn hart te kijken welke spanningen - emoties - angsten er zijn zodat ik dáár mee aan de slag kan gaan?
Ik ga het proberen in de hoop dat het net zoveel vrijheid en blijheid geeft als bij het openen van deze doos.
Ik vind het nu nog heel spannend en ik vraag jullie om hulp en gebed. Ook al ervaar ik Gods nabijheid: makkelijk is het niet.
