stay strong

dit beeld is het symbool van : stay strong, you will survive !


onderstaand lied geeft me moed (en maakt me ook wat melancholiek) ...:
somehow I'll find my way Home

https://www.youtube.com/watch?v=bNgU3ojwlCM

Wikkie - de - wak - wak

Inmiddels zijn er weer twee weken voorbij. Er is veel gebeurd en er is nog meer gaande. Het is, merk ik lastig, om er over te schrijven omdat het heel veel met me doet. Emotioneel. En dat maakt dat ik minder energie heb en ook minder fut om te schrijven. Dát op zich vind ik al een irritante constatering. Aangezien schrijven mijn uitlaatklep is: normaal gesproken dus en nu blijkt dat dát niet werkt of maar gedeeltelijk werkt.

Ik besluit dan ook om deze keer wat “wikkie-die-wak” dingen te schrijven oftewel steekwoorden, vragen en fragmenten waar ik mee bezig ben met mijn “peuten” en “gogen”. Bedenk als je onderstaand leest dat ze (de peuten en gogen) mij inmiddels al heel goed door hebben in de zin van: “zó, DIT is precies wat ik voel-denk en bedoel”.  Soms zelfs eerder hardop zeggen wat ik nog niet durf te benoemen. Is ook behoorlijk confronterend dussssssssss……

• ·         Vind ik dit leuk?
• ·         Waar willen “ze” heen?
• ·         Wat bedoelen ze nu? Grijs is grijs, toch? of wil je nu dat ik zeg: er was wit en zwart en dat         is door elkaar gemengd en daarom is grijs nu grijs?! Wil je dat? Oké, krijg je van mij groen       licht….uhm…is groen wel groen of is dat geel met …… #omdenken
• ·         Er wordt gelachen (gelukkig) en gehuild (dat laatste overigens alleen door mij) J
• ·         De vulkaan “rommelt” en staat op uitbarsten en wat dan?
• ·         Er gloort Hoop!
• ·         Het is eenzaam aan de top en ook in de put, dat kan ik je wel vertellen
• ·         Ongeacht wat ik zeg of vertel: ze wijzen mij niet af en vegen niets weg en dat maakt dat ik         me veilig voel. Terwijl ze wél de waarheid zeggen en af toe behoorlijk de vinger op mijn           zere plekken leggen  #auch
• ·         Het is een proces (ik zie het meer als een renbaan of achtbaan)
• ·         Goed dat je dit aangeeft. -> zo voelt het niet #omdenken
• ·         Ik verlies de controle en dat vind ik eng
• ·         De grond onder mijn voeten is drijfzand geworden
• ·         Ik heb de regie in handen zeggen ze, dat zal waar zijn maar zo simpel is het niet #nogniet
• ·         Direct na een sessie doe ik geen boodschappen want ik kleun elke keer mis met mijn                   pincode #oeps
• ·         De lat ligt te hoog en ik moet milder zijn voor mijzelf
• ·         Alles wat ik van en bij en in mijzelf “stom en fout” vind, vinden zij “goed”. Hoezo, moet ik       anders gaan denken dan ?!
• ·         Mag ik zwak zijn en is dat dan zwak of juist sterk?
• ·         Ben ik nu Anja of mijzelf of …… #HELP 

Het gaat allemaal moeizaam op dit moment. Ik merk echter wél dat het werkt , kleine stapjes (te klein nog naar mijn zin - dat is ook een onderdeel van het leerproces). De foto die ik vorige week tegenkwam op facebook is precies waar ik mee bezig ben. Ik kan je vertellen: het is een hele lastige maar ik ga er voor !

PS : dank voor alle support en bemoediging
PS2: in de "opmaak" staat alles keurig netjes gerangschikt; in de lay-out is het een chaos. Géén idee hoe dat kan #ikbennietoveralgoedin :-)

hard werken

zure en zoete appels

Het spreekwoord is : door de zure appel heen bijten. Nou dat moet ik regelmatig tijdens dit traject. Het zou echter niet fair zijn om te zeggen dat het hier en daar al iets oplevert.
Zelfs al meer dan "iets" 😏
Het levert ook heel veel zoete appels op. Een aantal hebben jullie al voorbij zien komen in eerdere blogs: kaarten, bloemen, ballonnen, etc.

Deze keer wil ik alle lichtjes van Hoop doorgeven die er de afgelopen week waren.

Allereerst een prachtige foto-kaart : quilt : verbondenheid. Zie foto met uitleg:

Toen volgde een kaart die inhaakte op mijn foto's van de scheve boom:
één zin sprak mij heel erg aan : "weet dat die scheve boom binnenkort weer mag uitlopen met nieuwe takken en bladeren"....zij hebben begrepen wat ik bedoelde met die foto en waar ik in zit op dit moment EN geven mij ook hoop: er komt een andere tijd.  (hieronder de kaart met de gehele tekst ...bijna dan :-) )

 Vervolgens kwam er een heel vrolijk pakket van VSO B van school. Wat een verrassing was dat. Alleen de kleurrijke doos en potjes al.mét lekkere inhoud en elke leerling had een berichtje gekleurd/gemaakt.

Als laatste van deze week kreeg ik een App-je of ik wel eens bij mijn voordeur kwam. Huh....? nee , hélp! ik weet dat er veel onkruid staat in mijn voortuin maar ik heb nog geen fut gehad om dat er uit te trekken , sorry sorry...... maar toen bedacht ik ineens : zij stuurt mij echt geen App-je om te zeggen dat ik mijn tuin moet opknappen. Dus toen maar even naar mijn voordeur gelopen én opengedaan ... tadaaaaaaaaaaaa......Mjammie

er is maar één slotconclusie: I'm blessed !   dit is de beste therapie :-)

een Schild i.p.v. de muur

Een Schild i.p.v. een muur

De oplettende lezer (en dat zijn jullie allemaal toch?) zal gemerkt hebben dat ik over vorige week donderdag niets geschreven heb. Daar heb ik een eenvoudige verklaring voor: Soms zijn de dingen te heftig die besproken worden en is de wond nog te “vers en pijnlijk” om het te delen. Ook zijn er dingen besproken die ik dan liever tussen de therapeut en mijzelf hou. 

Wat ik er wél over kwijt wil is, is het volgende: Het waren zware maar heilzame sessies. Nu moet de wond even rusten om te kunnen genezen. Dus snel door naar vandaag.

Vandaag kwam uiteraard vorige week en wat er allemaal gepasseerd was ter sprake en één van de speerpunten was dan ook: hoe kwetsbaar kan en wil ik zijn en ook bij wie? Soms stel ik mij open en kwetsbaar op en dan wordt het niet goed begrepen (om welke reden dan ook) en voel ik me afgewezen en gekwetst. Met als gevolg: oké, dit doe ik niet meer en ik verschans me achter mijn muur die ik dan –helaas- weer opgebouwd heb. Die ik dan ook nog camoufleer , maar het blijft een muur (masker).

Ik kreeg toen als reactie: logisch dat je je terugtrekt als je je gekwetst voelt. Maar zou je dan ook i.p.v. achter je muur een schild kunnen gebruiken? Een schild is “draagbaar” én “wendbaar”. Je kunt dan ook zelf bepalen óf en hoe ver je het schild laat zakken en bij wie. Er zit meer beweging in dan bij een muur.

Ik vond en vind het een hele mooie en bruikbare tip voor mij. 

Om verschillende redenen vind ik “schild” een mooier en bruikbaarder beeld. 

Ten eerste inderdaad vanwege het feit: voordat die muur bij mij weer weg is moet er als het ware een bulldozer doorheen voor die echt weg is óf het gaat steentje voor steentje en duurt heel lang of zelfs té lang. Of, en dat is nog erger: er is geen beweging meer in te krijgen.

Een schild echter heb ik zelf in mijn hand en –tada…daar is die dan weer- J - ik heb de controle.

Nog mooier bedacht ik dat er ook de link naar het Schild is zoals genoemd in Spreuken: Hij is een Schild dengenen, die op Hem betrouwen (Spreuken 30 : 5b) en dat met biddag morgen op komst, geeft me Hoop.

PS: tijdens deze sessie raakte ik tot drie keer toe tijdens mijn antwoord de draad kwijt van mijn verhaal. Sterker nog: wist ik geeneens meer wat de vraag was. Frustratie alom en zij gaf als antwoord: dat is oké, geeft niet, is logisch. Huh? Ik zie het meer als : nou Anja, je bent behoorlijk van het padje af. Over deze verschillende manier van denken een volgende keer meer :-)

op de helft van de helft 😊 😊

Dinsdag 28 februari reed ik onder begeleiding van de regenboog naar mijn afspraken.
Hoe mooi is dat?! God bemoedigde mij.  Ik was namelijk zoals gewoonlijk weer eens op van de zenuwen. Ik wilde aan gaan geven dat ik één onderdeel van de therapie niet wilde. OEPS! Je kunt je voorstellen dat ik drie dagen stress en vier nachten slecht geslapen heb, maar dat éne dingetje ging over mijn grens. Ik heb mijn handen al meer dan vol met alles wat ze aan het doen zijn: het slopen van muren om mijn hart ;-)

Bij de maatschappelijk werker kwam het ter sprake en zij zei: goed dat je dit aangeeft. Ja, klinkt mooi, maar ik moet het nog gaan doen en wat gaat hij (de fysiotherapeut/haptonoom) daar van vinden? Belemmert het mijn traject? Vindt hij het "stom", zijn nog maar enkele gedachtes en zwaarden die boven mijn hoofd hingen.

"Hoe is het?"vroeg de fysiotherapeut, toen ik binnen kwam. "Zenuwachtig want ik heb een probleem". Zo! Dat was er uit...... de rest ging redelijk snel en zijn antwoord? "Héél goed dat je je grenzen aangeeft. Het gaat om jou! Jij bepaalt wat er gebeurd. Pfffffffffff...... De rest van het uur ging er over wat ik allemaal gedacht en gevoeld had :-)

Op weg naar huis , zeer opgelucht, zag ik ineens een prachtige scheve boom staan. Had ik de regenboog-foto al rijdend gemaakt (ja ik weet dat dat niet mag), nu ging dat niet. Maar ik wilde de boom wél op de foto hebben want er kwam de volgende gedachte in mij naar boven:

Die boom. Dat ben ik. Oké,  ik sta scheef. Maar ik lééf!

de parallelweg opgereden en onderstaande foto's gemaakt en deze twee foto's geven exact Anja in een notendop weer.

Het éne moment sta ik wat naar achter en "kruip" ik weg achter de twee die voor mij staan. Zij zijn tenslotte recht en groot en ik ben anders: scheef, zwak, onzeker en kwetsbaar.

Op andere momenten sta ik sterker  en ben ik nog steeds scheef, maar ik ben UNIEK en ik mag er zijn !

                                                                In een wereld

                                                                van perfectie

                                                                en schijn

                                                                sta ik

                                                                scheef,

                                                                kwetsbaar

                                                                en met pijn

                                                                maar ik weet

                                                                dat ik lééf

                                                                en er mag zijn !