donderdag 1 juni 2017

onverwachtse wending

en dan ineens staat je wereld op zijn kop en stil.


Ik was dus rustig (wat is rustig in dit verband trouwens?) bezig met mijn revalidatietraject en heel voorzichtig begonnen we te denken aan het weer oppakken van een stukje werk.

Toen de tijd even stil werd gezet en de focus ineens een hele andere kant op moest gaan.
Tijdens het bevolkingsonderzoek werd ik er nl. "uitgelicht" en er blijkt een kwaadaardige tumor te zitten. Klein, maar tóch!
Dan zit je dus ineens in een hele andere modus en ga je direct een heel ander traject in.

Het mooie is dan wel weer dat mijn therapeuten allemaal met mij mee switchen en we nu gezamenlijk deze richting uitgaan. Helaas niet richting terug naar het werk maar richting de voorbereidingen van de operatie.

Ineens moet ik heel veel dingen die ik nog aan het leren was toe gaan passen. Dit was niet zoals ik het me voorgesteld had. Maar op zo'n moment merk je - merk ik - dat ik blijkbaar al meer geleerd had dan ik zelf in de gaten had :-)

Het schrijven is er de laatste weken even helemaal bij ingeschoten en ik weet ook niet zo goed of het me gaat lukken de komende tijd. Sowieso is het revalideren vanwege de sarcoïdose even aan de kant gezet.

Mijn HOOP echter niet ! Ik heb goede moed en hoop dat de artsen de tumor in zijn geheel weg kunnen halen en dat ik na de -preventieve- bestralingen weer gewoon de draad van het leven op kan pakken.

En dáár wil ik voorlopig mee afsluiten. Ik ben me vanwege de sarcoïdose al bewust van het feit dat gewoon niet gewoon is. Zeker nu leef ik met en in het besef:

gewoon is heel bijzonder !


Geen opmerkingen:

Een reactie posten