een Schild i.p.v. de muur

Een Schild i.p.v. een muur

De oplettende lezer (en dat zijn jullie allemaal toch?) zal gemerkt hebben dat ik over vorige week donderdag niets geschreven heb. Daar heb ik een eenvoudige verklaring voor: Soms zijn de dingen te heftig die besproken worden en is de wond nog te “vers en pijnlijk” om het te delen. Ook zijn er dingen besproken die ik dan liever tussen de therapeut en mijzelf hou. 

Wat ik er wél over kwijt wil is, is het volgende: Het waren zware maar heilzame sessies. Nu moet de wond even rusten om te kunnen genezen. Dus snel door naar vandaag.

Vandaag kwam uiteraard vorige week en wat er allemaal gepasseerd was ter sprake en één van de speerpunten was dan ook: hoe kwetsbaar kan en wil ik zijn en ook bij wie? Soms stel ik mij open en kwetsbaar op en dan wordt het niet goed begrepen (om welke reden dan ook) en voel ik me afgewezen en gekwetst. Met als gevolg: oké, dit doe ik niet meer en ik verschans me achter mijn muur die ik dan –helaas- weer opgebouwd heb. Die ik dan ook nog camoufleer , maar het blijft een muur (masker).

Ik kreeg toen als reactie: logisch dat je je terugtrekt als je je gekwetst voelt. Maar zou je dan ook i.p.v. achter je muur een schild kunnen gebruiken? Een schild is “draagbaar” én “wendbaar”. Je kunt dan ook zelf bepalen óf en hoe ver je het schild laat zakken en bij wie. Er zit meer beweging in dan bij een muur.

Ik vond en vind het een hele mooie en bruikbare tip voor mij. 

Om verschillende redenen vind ik “schild” een mooier en bruikbaarder beeld. 

Ten eerste inderdaad vanwege het feit: voordat die muur bij mij weer weg is moet er als het ware een bulldozer doorheen voor die echt weg is óf het gaat steentje voor steentje en duurt heel lang of zelfs té lang. Of, en dat is nog erger: er is geen beweging meer in te krijgen.

Een schild echter heb ik zelf in mijn hand en –tada…daar is die dan weer- J - ik heb de controle.

Nog mooier bedacht ik dat er ook de link naar het Schild is zoals genoemd in Spreuken: Hij is een Schild dengenen, die op Hem betrouwen (Spreuken 30 : 5b) en dat met biddag morgen op komst, geeft me Hoop.

PS: tijdens deze sessie raakte ik tot drie keer toe tijdens mijn antwoord de draad kwijt van mijn verhaal. Sterker nog: wist ik geeneens meer wat de vraag was. Frustratie alom en zij gaf als antwoord: dat is oké, geeft niet, is logisch. Huh? Ik zie het meer als : nou Anja, je bent behoorlijk van het padje af. Over deze verschillende manier van denken een volgende keer meer :-)